Yüzmek, Yaşamak ve Olma Arzusu
En az bir Nihan Kaya kitabı okumuş kişi bilir ki onu okumak cesaret ister çünkü bilir okumadan önceki o ile sonraki o arasında koca bir fark vardır. Eskisi gibi bakamaz, sorgulamadan duramaz, "ne var ki bunda bir şey yok" dediğimiz yerde kaç yaramız olduğunu bize tek tek saydırır. Aslına bakarsanız İyi Aile Yoktur üçlemesinden sonra bu kitapta farklı bir Nihan Kaya ile tanışacağımı sanmıştım ama yanılmışım, Nihan Kaya yine bildiğimiz gibi.
Varoluş krizlerinin kıyısında olan her insana atılan bir can simidi ‘Yüzmek Yaşamak ve Olma Arzusu’ kitabı. Nihan Kaya salt bir yüzme eylemi değil bir varlık bir yaratım biçimi içinde olarak ele alıyor. Kendimizle, geçmişimizle, toplumun biz biçtiği rollerle yüzleşirken bir kulaç atıyoruz derinlere. Okudukça suya dalmanın aslında ne kadar yaşamakla ilgili olduğunu görüyoruz. Ve o arzunun - var olma arzusunun - bizim içinde ne kadar canlı olduğunu.
Dünyaya sadece bir kere doğarak gelen insan, kendi dünyasında kendini kaç kere doğurabilir? Yüzmenin sadece eylem olmadığını öyle derin işlemiş ki kulaç atarken artık bazı şeyler daha bir anlamlı olacak. Kitabı tavsiye etmekle birlikte çok sevdiğim birkaç alıntıyı bırakıp kaçıyorum.
Mutluluğumuzu başkasına bağlamak, mutsuz olmaktır. Karşımızdaki öyle ya da böyle davranınca mutlu olacağımıza inanmak, mutluluğumuzu başkasına bağlamaktır. Hayır, benim mutluluğum kimsenin öyle ya da böyle düşünmesine, öyle ya da böyle davranmasına bağlı olamaz.
Kız çocuklarının ev işi yapıp yapmadığı gibi detaylarla ilgileneceğinize evde nasıl muamele gördüğü, erkek kardeşleriyle aynı hak ve imkanlara sahip olup olmadığı, bir yere gidip gitmediği, yürüyüşe çıkıp çıkmadığı, dondurma yiyip yemediği, yüzme bilip bilmediği gibi gerçekten anlamlı şeylere kafa yorsaydık bugün kız çocuklarını içten içe öldüren ve sonra onları başka kız çocuklarının kanını emen vampirlere dönüştüren cehennemlerine odun atan bir dünyada yaşıyor olmazdık.
Anne babamızla duygusal göbek bağımızı kesebilseydik, hiç kimsenin sevgi ve onayı bizim için bu denli önemli olmazdı.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.